Po zakupach zabrałem się za samo przygotowanie zupy. Sporo pomogły rady Mamy przyjaciela, bo sam nigdy bym nie wpadł jak sobie poradzić z tą kapustą. Najlepiej obrać dokładnie z wierzchnich liści i przekroić na 4 części. Następnie szatkujemy, dobrze mieć tarkę zaopatrzoną w szatkownicę. Z reszta składników jest w miarę łatwo. Skórka z pomidorów po sparzeniu wrzątkiem odchodzi sama. Gotowałem pod przykryciem bo zapach gotowanej kapusty nie należy do najmilszych.
Kiedy już specyfik się gotował stanąłem na wadzę - tak właśnie myślałem - 106 kg. No ale jest ta nadzieja więc ile by to ustrojstwo nie pokazało, nie ma znaczenia.
Do zupy warto dodać sporo przypraw, jeśli się przesadzi można dolać wody.
Po godzinie zupa już była gotowa. Przed zjedzeniem cały czas miałem w pamięci wspaniałe kapuśniaki z rodzinnego domu z zasmażką i kiełbaską i gdzieś tam po cichu liczyłem na podobne wrażenia smakowe... Zapomnijcie. Zupa nie ma smaku... Z trudem zjadłem pierwszą porcję a perspektywa pozostawania na tym specyfiku przez najbliższy tydzień nie napawała optymizmem. Zupę można jeść bez ograniczeń a mimo to czegoś mi brakowało. Wieczorem dodałem dwie parówki cielęce i już było lepiej. Podobnie, wydaje mi się, że nie będzie ciężkim grzechem jeśli pozwolimy sobie na jakąś chudą pierś. Dla mnie przeskok w diecie i tak jest milowy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz